Prawne regulacje dotyczące działalności kantorów

Kantor wymiany walut, jako aktywność gospodarcza opierająca się na operacjach finansowych, zalicza się do działalności regulowanych prawem. Określa ono praktycznie każdy aspekt prowadzenia kantoru: warunki założenia, sposób prowadzenia, obowiązki osób zatrudnionych i konsekwencje, jakie są związane ze złamaniem odpowiednich przepisów. Co prawo mówi o działalności kantorów?

Kantor wymiany walut w świetle prawa

To, czym jest kantor, określają przepisy prawa. Warto wiedzieć, że obecnie, mimo że mamy do dyspozycji kantory stacjonarne lub online i na pierwszy rzut oka zajmują się tym samym, prawo traktuje je odmiennie.

– Kantor stacjonarny musi być wpisany do rejestru prowadzonego przez Narodowy Bank Polski – mówi specjalista z kantoru online Centnet.pl. – Tymczasem od kantoru internetowego nie jest to wymagane. Dlaczego tak jest? Dlatego, że zgodnie z opinią NBP, kantor istniejący jedynie wirtualnie nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu ustawy Prawo dewizowe.

Ponieważ przepisy odnoszą się raczej do kantorów stacjonarnych, a status prawny tych prowadzonych przez Internet nie jest jeszcze do końca określony, skupmy się na miejscach istniejących fizycznie. Najwięcej regulacji prawnych dotyczących ich działalności znajduje się we wspomnianej ustawie Prawo dewizowe z dnia 27 lipca 2002 roku.

Działalność kantorowa według ustawy Prawo dewizowe

Ustawa Prawo dewizowe określa, czym jest kantor, kto może go założyć i prowadzić, w jaki sposób działalność taka ma być kontrolowana i jakie obowiązki wobec organów państwowych i klientów spoczywają na założycielu i osobach prowadzących kantor. Wszędzie, gdzie w grę wchodzą pieniądze, regulacje są wyjątkowo ostre. Pozwala to uniknąć przestępstw podatkowych czy procederu prania brudnych pieniędzy. W myśl ustawy dewizowej kantor wymiany walut może prowadzić osoba fizyczna lub prawna, która nie była prawomocnie skazana za przestępstwa fiskalne albo popełnione dla korzyści – czy to majątkowej, czy to osobistej. Po uzyskaniu uprawnień do otwarcia kantoru osoba taka oraz wszyscy zatrudnieni muszą raz do roku uzyskiwać zaświadczenie o niekaralności. Brak historii kryminalnej to nie jedyny warunek. Osoba prowadząca kantor musi znać się na prawie, które go dotyczy. Zagadnienia te są przybliżane na kursach obowiązkowych dla osób ubiegających się o licencję i wpis do rejestru kantorów. Z konieczności odbycia kursu zwolnieni są ci, którzy mogą poświadczyć, że przez rok pracowali w banku na stanowisku związanym z wymianą walut. Po założeniu kantor jest zobowiązany do ścisłego ewidencjonowania wszystkich transakcji i potwierdzania ich paragonami lub innymi dowodami kupna-sprzedaży. Oprócz tego należy składać regularne sprawozdania finansowe.